گفتار درمانی برای درمان اوتیسم پیشنهاد می شود ؟

همانطور که می دانیم اختلال اوتیسم ناشی از بروز مشکل در روند تکامل مغز است و یک کودک از هر 51 کودک را درگیر می کند و چالش بر انگیز ترین اختلال رشدی است که با بیشترین سرعت در میان سایر اختلالات رشدی در حال گسترش است. در حال حاضر با وجود پیشرفت های علم پزشکی هنوز درمان قطعی برای اوتیسم یافت نشده است. با این وجود، گزینه های زیادی برای درمان از طریق توانبخشی و آموزش در اختیار کودکان اوتیسم و والدین آنهاست و بهترین راه برای درمان اختلال اوتیسم، درمانی است که تمامی سطوح آموزشی اعم از رفتار، زبان، جنبه های اجتماعی و … را در بر بگیرد.

همانطور که گفته شد بهترین راه برای درمان اوتیسم، درمانی است که تمامی سطوح آموزشی را در بر بگیرد.

این مداخلات درمانی عبارتند از :

1-مداخلات رفتاری فشرده

2-درمان های زبانی

3-درمان های مبتنی بر جنبه های اجتماعی

4-درمان های مستلزم دست ورزی

5-مدیریت رفتاری و دارودرمانی

اختلال اوتیسم یا درخودماندگی یک بیماری عصبی است که بر پردازش های مغزی اثر می گذارد و مشکلاتی در ارتباط و تعامل ایجاد خواهد کرد. این اختلال معمولا در کودکی و تا سه سالگی تشخیص داده می شود با این حال ممکن است در برخی از بزرگسالان تشخیص داده نشود.

روش درمان اوتیسم در بزرگسالان با توجه به شدت اختلال، سن و جنسیت افراد ممکن است متفاوت باشد. راهکارهایی که برای درمان اوتیسم استفاده می شود، به کاهش علائم اوتیسم در بزرگسالان و بهبود وضعیت زندگی آنها می انجامد. برخلاف تصور عموم، اوتیسم در بزرگسال نیز قابل کنترل است و توسط روش هایی همچون کاردرمانی و گفتار درمانی آنلاین می توانند فعالیت های روزمره خود را به راحتی انجام دهند.

تا کنون هیچ آزمایش پزشکی مانند آزمایش خون، تصویر برداری، و… در تشخیص اختلال اتیسم شناخته نشده است و متخصصان و درمانگران برای تشخیص این اختلال، به رفتارها و سیر پیشرفت کودک بر اساس استاندارد های موجود توجه می‌کنند. اتیسم را می‌توان در ۱۸ ماهگی و گاهی در سنین پایین‌تر نیز تشخیص داد اما تشخیص قطعی در سن ۲ سالگی و توسط متخصص و یا درمانگر آشنا به غربال و تشخیص اتیسم اتفاق خواهد افتاد. با این حال در مواردی ممکن است این اختلال تا سنین مدرسه تشخیص داده نشود و این تاخیر می‌تواند آسیب های جبران ناپذیری را برای کودک به همراه داشته باشد .

به طور کلی، ۵۰ درصد والدین قبل از ۱۲ ماهگی و ۸۰ الی ۹۰ درصد آن‌ها قبل از ۲۴ ماهگی متوجه این علائم در فرزند خود خواهند شد. این علائم عبارت‌اند از :

• تا ۵ ماهگی لبخند اجتماعی یا هرگونه رفتار نشان دهنده خوشحالی و هیجان در ارتباط با دیگران مشاهده نشود.
• کودک تا ۶ ماهگی نخندد و هیچ ارتباط چشمی وجود نداشته باشد یا خیلی محدود باشد .
• تا ۹ ماهگی هیچ آوا و غان و غونی وجود نداشته باشد، کودک همچنان بدون لبخند باشد و ارتباط غیرکلامی نیز وجود نداشته باشد .
• تا ۱۲ ماهگی کودک پاسخی به نام خود ندهد و علائمی از برقراری ارتباط غیرکلامی مثل اشاره کردن وجود نداشته باشد .
• تا ۲۴ ماهگی هیچ جمله معنی دار و ساختار دو کلمه‌ای از کودک دیده نشود .

کتابی که کودک به آن علاقه دارد را برای این فعالیت انتخاب کنید. سعی کنید اتفاقاتی که در کتاب روی می‌دهد را _ مانند صداها یا لمس‌ها_ برای افزایش تجربیات کودک، به نحو عینی اجرا کنید .

برای مثال: تلاش کنید صدای گوسفند و سایر حیوانات داستان را تا حد ممکن ادا کنید. به تصاویر کتاب اشاره کنید و حتی از کودک بخواهید صفحات کتاب را لمس کند.

پس از گذشتن مقداری از داستان، از کودک بخواهید در عینی نمودن اتفاقات موجود در داستان با شما مشارکت کند (صدای حیوانات را ادا کند) حتی می‌توانید همزمان با خواندن داستان، با کمک اسباب بازی‌ها فضای داستان را بازسازی کنید.