چگونگی برخورد با جیغ زدن کودکان

کودکان در سنین پایین به خصوص در سنینی که به مهارت های کلامی کافی نرسیده اند، رفتارهای جیغ و داد کردن و قشقرق راه انداختن را زیاد نشان می دهند. گاهی این جیغ زدن به نوعی به زبان کودک برای بیان خواسته هایش و جلب توجه تبدیل می شود که به تدریج برایش تبدیل به عادت می گردد. گاهی خانواده ها رفتارهای کودک را نشانه ای از بیش فعالی یا اختلالات دیگری چون اوتیسم می پندارند. در کل جیغ زدن کودکان می تواند علت های مختلفی داشته باشد که برخی از آن ها شامل موارد زیر است:
چگونگی متوقف کردن جیغ زدن کودک
فرض کنید کودک شما در پارک ، هنگام بازی ، در مغازه و یا اتوبوس و … مدام در حال جیغ زدن می باشد و نمی دانید که چگونه باید با او برخورد کنید و او را آرام سازید.باید بدانید که کودکان زیادی مثل کودمان شما در دنیا وجود دارند و هدف آن ها ار جیغ زدن ، جلب توجه والدین می باشد. علاوه بر آن سعی دارند که خشم و عصبانیت خود را نیز بروز دهند.
البته مواردی وجود دارد که کودکان در آن جیغ می زنند، چون به آن عادت دارند و از بین بردن این عادت برایشان سخت است.اول از همه این که باید بفهمید علت جیغ کشیدن کودک شما چیست. باید یاد بگیرید که چگونه احساسات او را کنترل کنید. مخصوصا زمانی که کودک شما چیزی را دوست ندارد و شروع به احساس خشم می کند . علاوه بر آن جیغ زدن همچنین می تواند منجر به گریه و یا کج خلقی شود.
ممکن است که او این رفتار را برای به دست آوردن چیزی انجام دهد. در نتیجه این شما هستید که مسئول درخواست های او می باشید. اگر کودک متوجه شود که با جیغ زدن می تواند به اهدافش دست پیدا کند ، پس به انجام این کار ادامه می دهد و در نتیجه دوباره و دوباره این کار را تکرار می کند.
نکته دیگری که باید به آن توجه داشته باشید ، این است که کودکان مانند اسفنجی هستند که همه چیز را به خود جذب می کنند. آن ها همه رفتارها را کپی می کنند. اگر والدین و یا خواهر یا برادرانشان بر سر یکدیگر فریاد و داد بکشند ، کودک شما نیز این کار را انجام می دهد.
راهکارهای مدیریت و کنترل جیغ کودک
شفاف باشید
با آرامش و زمانیکه حال جفتتان خوب است برایش توضیح دهید که «از این به بعد قوانین جدیدی در خانه به وجود آمده و دیگر با داد و بیداد نمیتوانی به خواستههایت یا اسباببازی دلخواهت برسی و اگر واقعا اسباببازی میخواهی باید رفتار خوبی داشته باشی.» دیگر زمان آن است تا شما با هوش و درایت خودتان هر رفتاری را که میخواهید در فرزندتان شکل دهید و گاهی برایش شرطهایی بگذارید که به او در رسیدن به خواستهاش از راه منطقی کمک میکند.
میتوانید اسباببازی مورد نظر را مانند پاداش در قبال انجام رفتارهای مناسب برایش قرار دهید؛ مثلا به او بگویید«اگر پنج شب پشتسرهم هر شب مسواک بزنی یک ستاره دریافت میکنی و بعد از سه ستاره ما به مغازه میرویم و اسباببازی را که دوست داری برایت میخریم.» اگر خیلی کمطاقت است، تعداد ستارهها را کاهش دهید.
سر کودک خود فریاد نزنید
زمانی که تحت فشار روحی هستید، سر کودک خود فریاد نزنید. بسیاری از کودکان با دیدن رفتار والدین خود فریاد زدن را یاد می گیرند. هر چقدر شما در برخورد با خانواده آرام تر رفتار کنید، الگوی رفتاری بهتری برای کودکانتان خواهید بود پس هیچ گاه سر کودکی که داد میزند، داد نزنید.
با او در مورد علت ناراحتیش صحبت کنید
کنار کودک ایستاده و به صورت وی مستقیماً نگاه کنید. به صدایی آرام و کنترل شده به او بگویید که فریاد زدن خود را قطع کند. به او بگویید که حاضرید در مورد علت ناراحتیش با وی صحبت کنید، ولی تنها در صورتی که وی از فریاد زدن دست بکشد این کار را خواهید کرد. اگر کودک شما سن پایینی داشته و صحبت با آن ها فایده ای ندارد، انگشت خود را جلوی دهانتان گرفته و به او نشان دهید که می خواهید ساکت باشد.
به رفتارهای مناسب کودک پاداش دهید
کودکتان را لج باز نکنید
والدین می بایست موقعیت شناس باشند! در برخی موارد لازم است تا چند گام عقب نشینی کنید و به قبول کردن خواسته کودک خود تن دهید. این عمل نه تنها موجب گستاخی بیشتر وی نخواهد شد بلکه موجب می شود تا فرزندی لجباز را بار نیاورید و به او یاد دهید تا به خواسته دیگران احترام بگذارد. از سن ۲ سالگی که سن لجبازی کودک هم هست، اگر بیشتر خواستههای او با واکنش منفی والدین مواجه شود و به همه خواستههایش«نه» بگویند، طبیعتا لجبازیاش بیشتر میشود. والدین آگاه میتوانند تشخیص دهند کدام خواسته فرزندشان را باید پاسخ دهند و در چه مواردی «نه» بگویند. در حقیقت داشتن مهارت های فرزند پروری در اینجا به والدین کمک میکند. اگر این مهارت ها را کسب نکردهاند یا قادر به کنترل فرزند خود نیستند، بهتر است از روان پزشک کودک کمک بگیرند.
در مورد انتظاراتی که از او دارید پافشاری کنید
اگر دیدید که با در پیش گرفتن دو مورد بالا کودک شما باز هم به جیغ کشیدن ادامه می دهد ، بهتر است که مکان او را عوض کنید. مثلا اگر در رستوران هستید، او را بیرون ببرید. او را نترسانید. فقط برایش توضیح دهید که می خواهید بیرون از این جا با او صحبت کنید.
زمانی که او را بیرون بردید ، به او توضیح دهید که وقتی به رستوران برگشت باید رفتار صحیح داشته باشد وگرنه مجبورید به طور کامل آن جا را ترک کنید. گاهی اوقات کار در همین جا تمام می شود اما بعضی وقت ها باید با او کمی قدم زده و صحبت کنید.
اگر دیدید که کودک شما با صحبت کردنتان نیز هیچ جوره آرام نمی شود ، می توانید این کار را به زمان دیگری موکول کنید. یک یا دو بار این کار را امتحان کنید و بعد تصمیم نهایی را بگیرید.
مهم ترین کار این است که او را در منزل با تمرین های درست پرورش دهید تا در بیرون از منزل غافلگیر نشوید.