یه روز به خودت میای و می بینی یک نفره دیگه شدی
همه ما یک تصویری از خودمان در ذهن داریم؛ من تصویرم آدمی بود که همیشه یک قدم از بقیه جلوتر است. آدمی که وسط شلوغی و فشار کار، تازه موتورش گرم می شود و از هر چالشی یک فرصت می سازد. اما چند ماه پیش، این تصویر مثل یک آینه ترک خورده، فرو ریخت.
دیگر خبری از آن آدم نبود. جایش را کسی گرفته بود که صبح ها به زور از تخت جدا می شد و تمام روز حس می کرد یک وزنه نامرئی و سنگین به روح و جسمش بسته شده است.
جنگ هر روزه من: مغزی که می دوید، بدنی که جا می ماند
داستان از این جا شروع شد که دیگر از کارم لذت نمی بردم. من یک فریلنسر و مدیر یک تیم کوچک هستم؛ یعنی زندگی ام با خلاقیت و انرژی گره خورده. اما آن روزها، مغزم قفل کرده بود. ایده ها بودند، ولی نای بلند شدن و اجرا کردنشان را نداشتم. انگار بین فکر و عمل من، یک دره عمیق ایجاد شده بود. این فقط بی حوصلگی نبود؛ داشت به کسب و کارم لطمه می زد.
ایمیل ها بی پاسخ می ماندند، قول هایی که به مشتری ها داده بودم عقب می افتاد و بدتر از همه، دیگر آن برق همیشگی را در چشم های تیمم نمی دیدم، چون رهبرشان خودش کم آورده بود. حس می کردم مثل یک روح در زندگی خودم پرسه می زنم. جسمم این جا بود، اما ذهنم، آن بخش خلاق و جنگنده اش، انگار به یک مرخصی بی پایان رفته بود.
قهوه پشت قهوه هم دیگر جواب نمی داد؛ فقط دلشوره ام را بیشتر می‌کرد و قلبم را روی دور تند می گذاشت. داشتم در یک چرخه باطل غرق می شدم: خستگی، اضطراب، بی خوابی و دوباره خستگی بیشتر.
یک راه حل عالی و بی نقص؛ قرص فارماتون سوئیس
درست در اوج کلافگی، یکی از دوستان قدیمی ام را دیدم که چند سالی سوئیس زندگی کرده و به تازگی به ایران برگشته بود. بی مقدمه برایش از حال و روزم گفتم. حرفم که تمام شد، یک لبخند آشنا زد و گفت: «این بلاییه که ما ایرانی ها سر خودمون میاریم. اون جا یاد گرفتم بدن مثل ماشین نیست که تا آخرین قطره بنزین باهاش بری. باید بهش برسی.» او برایم از فارماتون سوئیسی گفت.
راستش را بخواهید، اولش یک پوزخند زدم. من همه این راه ها را رفته بودم؛ از ویتامین های رنگارنگ داروخانه بگیر تا دمنوش های عجیب و غریبی که دوستانم معرفی می کردند. با خودم گفتم این هم حتما یکی دیگر از همان هاست. اما نگاه صادقانه و تجربه واقعی دوستم، چیزی داشت که باعث شد بگویم، باشه، این آخرین تیری است که در تاریکی رها می کنم.
از شک و تردید تا اولین جرقه های امید سلامتی
هفته اول بعد از مصرف فارماتون سوئیس، هیچ خبر خاصی نبود و داشتم نا امید می شدم. اما از هفته دوم، اتفاقات ریزی شروع شد. این تغییر، مثل تنظیم کردن یک رادیوی پر از پارازیت بود. کم کم آن صدای وزوز مزاحم در سرم قطع شد و توانستم صدای افکار خودم را واضح بشنوم. یک روز صبح، در حال دوش گرفتن، ناگهان راه حل یک مشکلی که هفته ها درگیرش بودم به ذهنم رسید.
آن لحظه برایم مثل یک معجزه بود. نه فقط به خاطر حل شدن مشکل، به خاطر این که فهمیدم «خودم» دوباره برگشته ام. آن حس شیرین پیدا کردن یک راه حل خلاقانه، چیزی بود که ماه ها حسرتش را می کشیدم. این انرژی، مثل انرژی قهوه نبود که یک دفعه بالا برود و بعد سقوط کند؛ یک حس آرام و پایدار بود.
این قرص کوچولوی سوئیسی دقیقا چه کار می کرد؟
برایم سوال شد که راز این محصول چیست. کمی که تحقیق کردم، فهمیدم داستان فراتر از چند ویتامین ساده است. برگ برنده خرید قرص فارماتون ، یک عصاره خاص و ثبت شده از جینسینگ به اسم G115 است. این عصاره انگار یک مربی شخصی برای سلول های بدن است؛ بهشان یاد می دهد چطور با استرس بجنگند و انرژی شان را مدیریت کنند. در کنارش، یک تیم پشتیبانی کامل از ویتامین ها و مواد معدنی هم هست که تمام نیازهای بدن خسته ما را پوشش می دهد. این همان دقت و کیفیت معروف سوئیسی بود که حالا داشتم در بدنم حسش می‌کردم.
درمان درد مشترک با قرص فارماتون
جالب این جا بود که وقتی با احتیاط داستانم را برای چند نفر دیگر تعریف کردم، دیدم تنها نیستم. نظرات دیگران در مورد فارماتون هم دقیقا مشابه با تجربه های من بود. یکی از دوستانم که برای کنکور ارشد می خواند، می گفت فارماتون سوئیس به او کمک کرده تا ساعت مطالعه مفیدش را بالا ببرد.
همکارم که به تازگی صاحب فرزند شده بود، می گفت این مکمل تنها چیزی است که کمکش می کند از پس روزهای سخت و شب های بی خوابی بر بیاید. حتی برادر کوچکترم که دانشجو است و همیشه از حجم سنگین درس ها می نالید، بعد از چند هفته زنگ زد و با هیجان گفت: «این همون چیزی بود که لازم داشتم! دیگه سر کلاس‌ها چرت نمی زنم.» انگار همه ما در مقاطعی از زندگی، به یک حمایتگر نیاز داریم تا دوباره روی پای خودمان بایستیم.
فارماتون، یک پیشنهاد دوستانه، برای روزهای سخت شما
امروز، من دوباره همان آدم سابقم؛ پر از انرژی و ایده. فارماتون برای من یک دارو نبود، یک نقشه بود. نقشه ای که کمکم کرد راه برگشت به خودم را پیدا کنم.
اگر این داستان برایتان آشنا بود، اگر شما هم حس می کنید انرژی تان ته کشیده و از خودتان جا مانده اید، شاید وقتش رسیده که یک راه جدید را امتحان کنید. این یک تبلیغ نیست؛ یک پیشنهاد دوستانه است از طرف کسی که آن روزهای خاکستری را زندگی کرده است. گاهی برای روشن کردن دوباره موتور زندگی، فقط به یک سوخت هوشمند و با کیفیت نیاز داریم.
