اتیسم چیست؟علایم اتیسم؟ونحوه برخوردبا بچه های اتیسم؟

اوتیسم چیست؟
اوتیسم یا اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اختلال عصبی-رشدی است که بر نحوهی ارتباط، رفتار و تعامل اجتماعی فرد تأثیر میگذارد. این اختلال معمولاً در دوران کودکی، اغلب قبل از سه سالگی، بروز میکند و شدت آن در هر فرد متفاوت است. اصطلاح “طیف” به این اشاره دارد که علائم و ویژگیهای اوتیسم میتوانند بسیار متنوع باشند.
علائم اوتیسم در کودکان
علائم اوتیسم میتواند از خفیف تا شدید متغیر باشد، اما معمولاً در سه حوزه اصلی مشاهده میشوند:
1. اختلال در ارتباطات اجتماعی
- برقرار نکردن تماس چشمی
- عدم واکنش به اسم خود
- ناتوانی در درک احساسات دیگران
- نداشتن علاقه به بازیهای جمعی یا ارتباط با همسالان
- تأخیر در صحبت کردن یا عدم صحبت
2. رفتارهای تکراری و محدود
- تکرار حرکات خاص (مثلاً تکان دادن دستها یا چرخاندن اشیاء)
- وابستگی شدید به روتینها و مقاومت در برابر تغییر
- تمرکز غیرمعمول روی موضوعات خاص (مثلاً علاقهی شدید به قطارها یا اشکال هندسی)
3. واکنش غیرطبیعی به محرکهای حسی
- حساسیت زیاد یا کم به صدا، نور، لمس یا بو
- اجتناب از صداهای بلند یا نورهای شدید
- نحوه برخورد با کودکان اوتیسم
نحوه رفتار با کودکان اتیسم
رفتار با کودک اوتیستیک نیازمند صبر، درک بالا و آموزش مناسب است. در ادامه، چند نکته مهم برای والدین، معلمان و مراقبان آورده شده است:
1. پذیرش و احترام
- کودک را همانطور که هست بپذیرید.
- به تفاوتهای رفتاری او احترام بگذارید و از قضاوت بپرهیزید.
2. برقراری ارتباط مؤثر
- از جملات کوتاه، واضح و قابل فهم استفاده کنید.
- در صورت نیاز از تصاویر، زبان اشاره یا وسایل کمک ارتباطی استفاده کنید.
- صبور باشید و به کودک زمان کافی بدهید تا پاسخ دهد.
3. ایجاد محیط ساختار یافته
- برنامه روزانه منظم و قابل پیشبینی برای کودک تهیه کنید.
- تغییرات را بهآرامی و با اطلاع قبلی به کودک معرفی کنید.
4. تقویت مثبت
- هر رفتار مثبت یا پیشرفت کوچک را تشویق کنید.
- از تنبیه یا زورگویی خودداری کنید؛ چون میتواند باعث اضطراب یا رفتارهای منفی شود.
5. درمانهای کمکی
کاردرمانی: برای بهبود مهارتهای حرکتی و هماهنگی بدن
گفتاردرمانی: کمک به بهبود زبان و ارتباط
رفتاردرمانی (ABA): برای شکلدهی رفتارهای مناسب و کاهش رفتارهای ناسازگار
بازیدرمانی یا موسیقیدرمانی: افزایش ارتباط و کاهش اضطراب
جمعبندی
کودکان دارای اوتیسم مانند سایر کودکان، نیازمند عشق، امنیت و درک هستند. شناخت علائم و استفاده از روشهای مناسب برای تعامل با آنها میتواند زندگیشان را به طرز قابل توجهی بهبود بخشد. همچنین، تشخیص زودهنگام و دریافت مداخلات تخصصی میتواند مسیر رشد و یادگیری آنها را تسهیل کند