علل پارگی واژن در زایمان طبیعی؟ + انواع پارگی پرینه و درمان آن
زایمان طبیعی با داشتن مزایایی نسبت به سزارین دارای معایبی هم است. از جمله این معایب پارگی واژن است. ما در اینجا سعی می کنیم شما را با انواع پارگی واژن و راههای درمان آنها آشنا کنیم. اما چرا در زایمان طبیعی واژن دچار پارگی میشود؟
قطر واژن فقط 2-3 سانتی متر است، اما اندازه ی متوسط سر نوزاد حدود 10-12 سانتی متر است. این تفاوت اندازه باعث پارگی و کشیدگی بیشتر بافت واژن در زایمان طبیعی میشود. بافت های اطراف واژن خاصیت کشسانی زیادی ندارند. همین عامل باعث کشیدگی و پارگی واژن در زایمان طبیعی می شود.
در دومین مرحله از زایمان طبیعی وقتی سر نوزاد درون واژن قرار می گیرد به قسمتی می رسد که بین واژن ومقعد قرار دارد و پرینه نام دارد اگر در طول بارداری مادر باردار به اندازه ی کافی ورزش های بارداری را تمرین کرده باشد به انعطاف پذیری و کشسانی پرینه کمک می کند و میزان پارگی پرینه کاهش پیدا می کند. البته پارگی قسمت پرینه در زایمان طبیعی چیز خاصی نیست و جای نگرانی ندارد و توسط پزشک بخیه زده میشود و پس از چند روز بطور کامل بهبود می یابد.
عوامل دخیل در پاره شدن واژن:
- فاصله ی بین دو زایمان کوتاه باشد
- وزن زیاد نوزاد هنگام تولد
- استفاده از وکیوم برای زایمان
- طولانی شدن زایمان
- جنین در حالت بریچ باشد
انوع پارگی واژن در زایمان طبیعی
شکل های مختلف پارگی واژن یا پرینه در زایمان طبیعی:
پارگی نوع اول
اولین پارگی، پارگی سطحی است که شامل پوست پرینه و بافت قسمت خارجی دهانه واژن میشود. این پارگی اغلب کم و سطحی است که بدون بخیه یا فقط با چند بخیه به سرعت بهبود پیدا می کند.
پارگی نوع دوم
دومین شکل از پارگی عمیقتر است و به ماهیچههای زیرین و قسمت های درون واژن مربوط می شود. پارگی نوع دوم به به بخیه نیاز دارد و باعث درد و ناراحتی میشود.
پارگی نوع سوم و چهارم
پارگی نوع سوم و چهارم در زایمان طبیعی به ندرت دیده می شود. این پارگیها نسبت به نوع اول و دوم عمیقتر و دردناکتر هستند. در این نوع پارگی، پارگی تا راست روده می رسد. این نوع پارگی به مراقبت و درمان بیشتری نیاز دارد. و احتمال بی اختیاری مدفوع در فرد را افزایش می دهد.
سایر پارگیها
به غیر از پارگیهای اول تا چهارم بعضی از پارگی ها در زمان زایمان طبیعی ممکن است بافتهای دیگررا درگیر کنند. برخی از زنان در هنگام زایمان طبیعی در قسمت بالای واژن، نزدیک مجرای ادرار دچار پارگی میشوند. این حالت به نام پارگی نزدیک مجرای ادرار شناخته میشود. این پارگی اغلب بسیار کوچک است و بدون بخیه یا فقط با چند بخیه بهبود پیدا میکند. این پارگی عضله را درگیر نمیکند به همین دلیل معمولاً با سرعت بیشتری بهبود پیدا میکند و نسبت به پارگی واژن یا پرینه درد کمتری دارد. این پارگی معمولاً باعث احساس سوزش در زمان ادرار میشود.
برش اپیزیوتومی
برش اپیزیوتومی توسط متخصص و در طول زایمان طبیعی برای آسان تر شدن روند زایمان انجام میشود. اکثر زنان معتقدند که برش اپیزیوتومی را هنگام زایمان احساس نکردهاند چون بافتهای اطراف واژن در هنگام زایمان به شدت کشیده شده و برش به سادگی انجام میشود، اما روند بهبود آن دردناک است.
درمان پارگی واژن در زایمان طبیعی
اکثر زنان در زایمان طبیعی دچار پارگی واژن یا پرینه می شوند، پزشک زنان ابتدا با تزریق داروی بیحسی آنها را بیحس میکند و پس از آن با توجه به میزان پارگی، ناحیۀ مورد نظر را بخیه میزند. پس از بخیه، باید به مدت حداقل ۱۲ تا ۲۴ ساعت روی محل زخم، یخ گذاشته شود. هرچه میزان پارگی بیشتر باشد، احتمال درد بیشتر است. این بخیه ها نیاز به کشیدن ندارند و خودبه خود جذب می شوند.
- بعد از پارگی واژن در زایمان طبیعی رابطه جنسی دردناک و سخت تر میشود. به همین دلیل تا بهبودی کامل سعی کنید رابطه زناشویی نداشته باشید.
- فرد پس از زایمان بیشتر دچار یبوست می شود.
- پارگی اسفنکتر یا پارگی قسمت انتهایی رکتوم در زایمان طبیعی، احتمال بیاختیاری در دفع گاز معده یا مدفوع را افزایش میدهد.
- سعی کنید قسمت بیرونی واژن یا پرینه را تمیز نگه دارید. برای این کار میتوانید از یک بطری آب ولرم استفاده کنید. پس از اجابت مزاج موضع دور مقعد را با دستمال کاغذی تمیز کنید و برای پاک کردن پرینه از دستمال دیگری استفاده کنید. دستمال را از عقب به جلو نکشید.
- چند روز پس از زایمان طبیعی یک رژیم غذایی کم فیبر با مقدار مایعات فراوان انتخاب کنید. مواد غذایی مثل نان سفید، ماکارونی، برنج، تخم مرغ، ماهی، پنیر، گوشت و مرغ، مقدار کمی میوه نرم و سبزیجات بدون پوست استفاده کنید.
- در دوران بیماری اصلا از تامپون و دوشهای واژینال استفاده نکنید.
- برای تمیز کردن پرینه از دستمالخیس مخصوص نوزادان استفاده کنید.
- اگر پارگی واژن درجه اول باشد تقریبا دو روز زمان لازم است؛ اما اگر پارگی درجه دوم باشد و بخیه داشته باشد دو هفته برای بهبودی زمان لازم است. اما پارگی درجه سوم و چهارم برای بهبودی به ۴ تا ۸ هفته زمان نیاز دارد.